|
W2WARTHOG
Ain't Right!
(WARTHOG PRODUCTIONS WP015)
Bij het vervaardigen van Ain't Right! gingen
Hans (bas, etc.) en Pim Thiemens (gitaar,
zang, etc.) hetzelfde te werk als bij voorganger
What's Left? (zie iO 65).
Wederom werd een selectie gemaakt uit stukken geschreven
in de periode 1983-1993 (toen ze als Phylice
Ghetta opereerden) en recent gecomponeerd
materiaal, die vervolgens tussen 2003 en 2007
werden opgenomen. Belangrijke verschilpunten
zijn de aanschaf van een nog betere drum
/ bascomputer en de door Tony Levin bekend
geworden NS upright contrabas.
Het noemen
van Levin is een goede reminder voor de stijl
van deze band, zo ook de liner notes bij About
To Fall: "Onmiskenbare Crimson-invloed blijft
ook in recent werk aanwezig".
Toch grijpt
men de muzikale vocabulaire van Fripp en co.
vooral aan om een eigen sound te creëren. Die
sound wordt gekenmerkt door een complex
breiwerk van gitaarmotieven, waarin grimmige
ritme- en gierende sologitaren uit de
Red- en Discipline-periode en tegendraadse
Television-patronen verwerkt zijn. Tevens
zoekt men het in de subtiele jazzrocksectoren,
getuige het licht Steely Dan-achtige titelnummer
en het naar Camel's Rajaz neigende, deels
folky Freestyle.
Onmisbare elementen van het
groepsgeluid zijn verder de prominent gemixte
Chapman Stick, contrabas en elektrische bas en
de geavanceerde drumprogrammering, terwijl
keyboardsounds de diverse stemmingen treffend
kleuren. Dat laatste wordt ook bewerkstelligd
door de onderkoelde dan wel wanhopige
zang.
In het vervreemdende Masterpies wordt
die sterk vervormd, waardoor een soort
vertraagde Indiscipline in Tuxedomoon-stijl
ontstaat.
Meer gevoelig klinkt het in het door
Traffic en Steve Winwood beïnvloede Lapsang
Souchong en Woman, terwijl Welmoed Homan
in Jafta met haar deels gesproken voordracht
Annette Peacock in herinnering brengt en
Françoise Vaal in de cover Lover Man aantoont
dat een moderne jazzsong niet altijd richting
Norah Jones hoeft te gaan.
Tenslotte vallen de
geraffineerde percussiegeluiden op, alsmede
de melodieuze saxpartijen van Henk Spies,
zoals in het op een ambient Mick Karn geïnspireerde
Saffron.
De musici hebben er flink
aan gesleuteld, wat uiteindelijk een uitdagende
en onderhoudende CD heeft opgeleverd.
Info: www.warthogproductions.nl
René Yedema
|
